นายแพทย์ประสงค์ บุญรังสิมันตุ์
มะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกพบได้บ่อยเป็นอันดับสามของมะเร็งอวัยวะ สืบพันธ์สตรีในประเทศไทย ซึ่งรองลงมาจากมะเร็งปากมดลูก และมะเร็งรังไข่พบมากที่สุดในช่วงอายุ 50-59 ปี และประมาณ 80% จะพบในสตรีหลังวัยหมดประจำเดือน ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกนั้นก็มีหลายปัจจัย ได้แก่
– การกระตุ้นด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนนาน โดยไม่มีโปรเจสเตอโรนมาต้านฤทธิ์ เช่น สตรีที่มีภาวะมีบุตรยากที่ไม่มีการตกไข่นานๆ จะมีการสร้างฮอร์โมนเอสโตรเจนอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่มีโปรเจสเตอโรนมาต้านฤทธิ์ไว้
– ความอ้วน สตรีที่อ้วนก็จะมีการสร้างฮอร์โมนเอสโตรเจนเพิ่มขึ้นจากบริเวณไขมันรอบนอก และไม่ค่อยมีการตกไข่จึงมีความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกสูงขึ้น
– การให้ฮอร์โมนเอสโตรเจนทดแทน การให้ฮอร์โมนเอสโตรเจนอย่างเดียวในสตรีที่ยังมีมดลูกจะมีความเสี่ยงต่อมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกเพิ่มขึ้น ฉะนั้นการให้ฮอร์โมนเอสโตรเจนทดแทนในสตรีวัยทองที่ยังมีมดลูกอยู่ ควรให้เอสโตรเจนขนาดต่ำร่วมกับโปรเจสเตอโรนด้วย
– เบาหวาน มีความเสี่ยงต่อมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกเพิ่มขึ้น 2.8 เท่า
– การได้รับยาบางชนิด ก็จะมีความเสี่ยง เช่น ยา Tamoxifen พบว่ามีความเสี่ยงสูงถึง 2 เท่า
อาการ
อาการที่มักพบบ่อยที่สุด คือ จะมีเลือดออกผิดปกติทางช่องคลอดพบประมาณ 80-90% เลือดที่ออกระหว่างประจำเดือนปริมาณของเลือดที่ออกอาจจะออกน้อยหรืออาจจะออกเป็นมูกปนเลือดก็ได้ และการมีเลือดออกผิดปกติจากโพรงมดลูกหลังวัยหมดประจำเดือนซึ่งพบว่าเกิดมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกได้ถึง 15-25% บางรายอาจจะมีอาการปวดท้องน้อยร่วมด้วยก็ได้
การตรวจคัดกรองและการวินิจฉัย
ในปัจจุบันยังไม่มีการตรวจคัดกรองที่ดี สำหรับมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกอย่างไรก็ตามวิธีการวินิจฉัยที่ดีที่สุดซึ่งจำเป็นจะต้องทำในสตรีที่มีประจำเดือนผิดปกติในสตรีใกล้หมดประจำเดือน หรือวัยหมดประจำเดือนก็คือ “การขูดมดลูกแบบแยกส่วน” ซึ่งในการขูดมดลูกก็เพื่อให้ได้ชิ้นส่วนเนื้อเยื่อบุโพรงมดลูกแล้วนำมาตรวจหาพยาธิวิทยาเพื่อที่จะได้วินิจฉัยและหาวิธีการรักษาที่เหมาะสมกับผู้ป่วยในแต่รายต่อไป
การรักษา
1.การผ่าตัด โดยการผ่าตัดมดลูกและรังไข่ทั้ง 2 ข้างออก
2.การฉายรังสี
3.การใช้เคมีบำบัด
4.ใช้หลายวิธีร่วมกัน เช่น การฉายรังสีก่อนที่จะผ่าตัด
ท่านเคยได้รับการตรวจภายใน และตรวจหามะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกหรือยัง?
………………………………………………